Zdjęcia miesiąca – kwiecień 2019 – Anarike Rijn, Justyna Rochon, Darek Kilan
107. spacer TSF Z KLUCZYKÓW DO GLINEK, 6 IV 2019
//9. konferencja z cyklu Zabytki toruńskie młodszego pokolenia pt. MIEJSCA DO MIESZKANIA I (ZA)PAMIĘTANIA, 11 V 2019//
Zdjęcie/a miesiąca: IV 2019
W kontekście mojego sposobu myślenia o problematyce konferencji (oraz o historii) w połączeniu z walorami obrazów i inspirowanymi przez nie (subiektywnymi) emocjonalnymi podtekstami, chciałabym wyróżnić 4 fotografie, które dopełniają się i wzbogacają nawzajem. Razem stanowią zachętę do refleksji – nad życiem i historią, do patrzenia na świat wokół nas ze skupieniem, ale też i z dystansem oraz odrobiną ironii.
Fot. Anarike Rijn
I. Anarike Rijn – Człowiek kruchy i samotny wobec przemijającego czasu, między przeszłością a teraźniejszością. Przeszłość uporządkowana (symbol to ład na cmentarzu), a nasza teraźniejszość?
Fot. Justyna Rochon
II. Justyna Rochon – Poetycki symbol przemijania to dopełnienie fotografii Anerike Rijn w skali mikro – tam przeszłości wielu i wieków, tu jednostkowej.
Fot. Darek Kilan
Fot. Darek Kilan
III. Darek Kilan – Życie ponad historią + droga w przyszłość = nadzieja… Nic dodać, nic ująć.
Życie ponad historią + droga w przyszłość = nadzieja… Nic dodać, nic ująć.
Drugi spacer dotyczący konferencji pt. Miejsca do mieszkania i zapamiętania (11 V 2019) z cyklu Zabytki toruńskie młodszego pokolenia rozpoczął się w samo południe – południowo-gorące, choć to kwiecień dopiero, gorące też od życzeń serdecznych dla świętującej urodziny Kasi Rubiszewskiej. Solenizantka była „przygotowana do obchodów” (worek krówek – choć… nie tych z dopłatami… 🙂 ), ale mini akademią trochę zaskoczona. Uhonorowana została buławą / berłem jako oznaką (wszech)władzy nad obiektywem, z kulą – symbolem doskonałości Mistrzyni foto-sztuki. Czyli… lizakiem rozmiarów XXL. Wszystko uwiecznione w kadrach Spacerowiczów, no może poza walorami akustycznymi odśpiewanego „sto lat!”. Dopiero po pospacerowym obejrzeniu prac przyszła refleksja, że to urodziny na tle cmentarza… (tu była zbiórka).
Trochę tarasowaliśmy chodnik czekając na kolejny transport autobusowy, jeden z przechodniów utyskiwał, ale szybko wybaczył, bo: „aaa, to pani Kasia!” 🙂 Z przystanku autobusowego ruszyliśmy na osiedle domów dla niemieckich przesiedleńców, wzniesionych w czasie II wojny światowej, z głównym budynkiem na osi założenia (ulice Akacjowa, Torowa). To swego rodzaju enklawa, gdzie czas się zatrzymał: w centrum Podgórza, przy ruchliwej arterii, ale żyjące własnym powolnym rytmem: z przysłowiowymi gaciami suszącymi się na sznurze, z czujnymi mieszkańcami (obcy idą!), a nawet bacznie obserwującymi nas… czworonogami (kapitalne ujęcie Darka Kilana). Kilka osób doświadczyło niezwykłego w centrum miasta „wątku zwierzęcego”, ale tylko Darek Chwiałkowski zdążył uwiecznić go w kadrze – w zielenio-chaszczach miejskiej namiastki / zamiastki natury pojawił się jeleń! Ze skarpy przy osiedlu świetny widok na Toruń, na tory kolejowe podgórskie = „united colours of Kluczyki”, na obie wieże górujące nad lewobrzeżem (dawnych wodociągów miejskich z pocz. XX w. i kolejowa wieża ciśnień stacji Toruń Kluczyki z czasów II wojny światowej). Obie wieże inspirujące, czego dowodem jest m.in. fota zbiorowa ustawiona przez Kasię Rubiszewską w trójkącie z wieżą. FOTO Trójkącie co prawda nie bermudzkim, ale też sprzyjającym znikaniu – znikaniu poczucia czasu. Monumentalna wieża kolejowa obok śladów wojennego ostrzału (do pamiętania) nosi oznaki codzienności mieszkańców, łącznie z wszechobecną elektro-infrastrukturą.
Cmentarz katolicki obok ( złożony w 1937 roku) jest jak wzorcowa ilustracja w duchu tematu konferencji: bliskich sobie miejsc do mieszkania i pamiętania. FOTO Cmentarz zadbany, wciąż „żywy”, w przeciwieństwie do ewangelickiego, który „drugie życie” zyskał dopiero dzięki społecznikom (oczyszczenie, odgruzowanie, odkrzaczenie).
Droga do tej nekropolii wiodła ruchliwą ul. Poznańską, dość monotonną i dłuuugą, ale to dla nas nie problem – zawsze i wszędzie znajdziemy ciekawe kadry. Tak zwany nowy cmentarz ewangelicki (stary cmentarz był przy ul. Poznańskiej 114) dla wielu był odkryciem. Może mijali go jadąc samochodem, ale to nie to samo, co wejście na martwy (dosłownie) teren pełen pozostałości nagrobków, w bezpośrednim sąsiedztwie ruchliwej trasy i domów – duch przeszłości niemal namacalny. Są tu fragmenty betonowych schronień ostatnich podgórzan sprzed wielu lat (także tych, którzy zginęli wielkim wybuchu w centrum Podgórza 24 I 1945), potłuczone tablice z napisami, ornamenty, detale ogrodzenia, a obok wielkie martwe korzenie usuniętych krzaków oraz rozkwitająca wiosennie zieleń. Zapomniane miejsce ostatniego spoczynku otoczone życiem bieżącym, wartko płynącym obok, a my przez tę jedną chwilę tutaj znów jak mróweczki w oceanie dziejów, my – autorzy procesów pamiętania.
Jeszcze bardziej zapomniany wydaje się teren z mogiłami ofiar hitlerowskiego obozu jenieckiego na Glinkach, po 1945 roku wykorzystywanego przez Sowietów. Powstaje tu osiedle mieszkaniowe (Osiedle ZapomNIEnia? Historii Wyklętej? Tradycji Podeptanej? Przyszłości bez Przeszłości?).
Cóż, życie ponad historią – w tym przypadku: niestety. https://toruniarnia.blogspot.com/2017/02/zycie-ponad-historia-osiedle-zapomnienia.html
Dzięki społecznikom w maju zostanie tu odsłonięty kamień pamiątkowy, aby była przynajmniej informacja o historii i jej ofiarach w tym miejscu.
W drodze na Glinki znów podgórzanie – pokotem na skraju poligonu, na dachu w oknie, przed domem własnym, niegdyś mieszczący gospodę Starzyńskiego, obok jedyny na lewobrzeżu wieżowiec = pozostałość po zakładach drobiarskich (dawny biurowiec). Wokół i wciąż kwietniowe kolory rozkwitającej przyrody: od coraz bardziej śmiałej zieleni, przez białe obłoki kwitnących mirabelek, po krzyczące żółtości mleczy, żonkili i zawsze-trwałych porostów malowniczo-barwnych. Energetyczne właściwości żółtości, nie tylko tych ożywionych, wspomagało gorące słońce. Tak gorące, że na finał najbardziej upragnionym miejscem okazał się sklep (woooda!), przynajmniej dla Spacerowiczów mniej zapobiegliwych, tj. bez wodnych zapasów w plecaku.
Zdjęcia miesiąca – marzec 2019 – Dariusz Chwiałkowski, Grzegorz Chudzik + wyróżnienia
ZDJĘCIE MIESIĄCA
Pierwsze miejsce równorzędnie:
Fot. Dariusz Chwiałkowski
Dariusz Chwiałkowski – nostalgiczne spojrzenie na kilka warstw historii, na miejsce
„w fazie znikania” (teren przyszłej trasy staromostowej…).
Fot. Grzegorz Chudzik
Grzegorz Chudzik – willa Ella, kiedyś dom właściciela tartaku, ocalała na „cyplu
przeszłości”, otoczona / osaczona zewsząd nowo wytyczoną ulicą (Poranna),
nowoczesną w formie zabudową i zupełnie nową przestrzenią. I my – mróweczki w
oceanie dziejów, my – autorzy procesów pamiętania.
Obie fotografie: i nostalgiczny obraz (poezja), i dronograficzna kompozycja
(technologia) doskonale ilustrują symboliczne znaczenie, które w moim zamyśle
stanowiło myśl przewodnią 106. Spaceru = miejsca do (za)pamiętania.
WYRÓŻNIENIA
Fot. Dariusz Chwiałkowski
Dariusz Chwiałkowski – kategoria symbole ukryte (mogłabym cały elaborat…)
Fot. Magdalena Białecka
Magdalena Białecka – kategoria kompozycja
Fot. Patrycjusz Chmielewski
Patrycjusz Chmielewski – kategoria abstrakcja
106. SPACER TSF – OD TARTAKU DO POLIGONU, 2 III 2019
Podczas spacerów staram się opowiadać o historii i dawnej codzienności
odwiedzanych miejsc, a tym razem może nawet bardziej niż zwykle
„przeszkadzałam” w skupieniu za obiektywem. Moja rola jest specyficzna, bo
przecież nie jesteśmy wycieczką, która z-wiedza. Tym razem rola gadaczki –
oficjalnej i ogólnoludzkiej 🙂 – zdominowała mnie na tyle, że z rzadka tylko udało mi
się użyć aparatu. Moje zdjęcia nieważne – to Wy jesteście moimi oczami, dzięki
Wam dostrzegam więcej, postrzegam inaczej.
Spacerowaliśmy „na temat”: miejsca do mieszkania i miejsca do
(za)pamiętania. Z Piasków na Stawki: ul. Hallera – ul. Poranną (dawny tartak, willa
Ella) – ul. 63 Pułku Piechoty (dawna cegielnia / obóz dla robotników przymusowych
w czasie II wojny światowej, dom garnizonu, prusko-murowe domy z szajerkami dla
kolejarzy, kantyna, zabudowa miasteczka poligonowego – ob. osiedle mieszkaniowe,
m.in. socjal, zrujnowana wieża wodna). Po drodze zabudowa z lat międzywojennych
– taki skromniutki bardzo lewobrzeżny modernizm (często „ukryty” pod
styropianem…), dawne kino Flisak – niezła architektura jak na ówczesne czasy (lata60.), nowe „oazy” do mieszkania. Odwiedziliśmy nowy skwer „obywatelski”, tj.
zrealizowany w ramach funduszu partycypacyjnego (na rogu Hallera i gen. Orlicza-
Dreszera) = kamień i beton. Miała być niespodzianka z czasów PRL – tabliczka z
nazwą „ul. Marchlewskiego”, ale… zniknęła podczas zeszłorocznej dekomunizacji
patronów ulic. Spacerowicze odkryli inną z czasów PRL – „ul. Armii Ludowej”. W kilku
miejscach trasy dobrze widać było relacje starego z nowym (nie zawsze przyjazne) i
zmiany – od destrukcji po całkowitą odmianę charakteru miejsca.
Były dygresje ulicologiczne (zmiany patronów ulic), czasem ideologiczne,
także refleksje ponadczasowe, a w kategoriach nieco odmiennych od artystycznych i
intelektualnych – ćwiczenia fizyczne (np. rajd po wertepach z córeczką w wózku) i
ekwilibrystyki różnego rodzaju, łącznie z wynalezieniem nowego rekreacyjno-
gimnastycznego sposobu użycia stojaków na rowery (zob. album Piotra
Wróblewskiego).
Nawet nasze zdjęcie grupowe (Katarzyna Strześniewska), pozowane na kupie
piachu obok willi Ella, stało się w jakiś sposób symboliczne: spacer w Piaskach – foto
na piachu, spacer po miejscach do (za)pamiętania – zatrzymany w kadrze na cyplu
historii.
Fot. Katarzyna Strześniewska
Zdjęcie miesiąca – grudzień 2018 – Katarzyna Strześniewska + wyróżnienia i świąteczne życzenia
103. TSF nosił tytuł „W przedświątecznym Nastroju” i zasadzał się na fotografowaniu nocnego starego miasta – rozświetlonego bożonarodzeniowymi ognikami. Organizator pleneru, Piotr Kromkiewicz opisał wydarzenie oraz wybrał zdjęcie miesiąca i zdjęcia wyróżnione.
„Ostatni w tym roku spacer rozpoczęliśmy od zdjęcia grupowego (fot. Karol Gierad) nie bez powodu. Zapadające ciemności i mnogość możliwości przemierzania staromiejskich uliczek nie gwarantowały, że spotkamy się wszyscy w jednym miejscu w tym samym miejscu i czasie.
Założenie okazało się słuszne. Szybko rozproszyliśmy się w labiryncie mrugających lampek, latarni, neonów i świetlistych odbić w szybach witryn. Otaczał nas szmer rozmów przechodniów, śmiech dzieci, melodie świątecznych piosenek i aromaty pyszności z kiermaszu.
Uzbrojeni w obiektywy, jak przyrodnicy w siatki na motyle, wyłapywaliśmy niezliczone świetliki obrazów. Spacer zakończyliśmy w rodzinnej atmosferze w, jak zawsze przyjaznej nam, Wejściówce.
Życząc wszystkim pięknych, uśmiechniętych Świąt dzielimy się naszymi impresjami”. /Piotr Kromkiewicz
[ ZDJĘCIE MIESIĄCA ]
Fot. Katarzyna Strześniewska
[ WYRÓŻNIENIA ]
Fot. Karol Gierad
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Darek Kilan
Fot. Joanna Malinowska
Fot. Kasia Rubiszewska
Fot. Mariola Szreiber
Fot. Marcin Jadziński
Fot. Piotr Wróblewski
Fot. Wojciech Balczewski
Fot. Suu Jkaa
[ ZDJĘCIE GRUPOWE ]
Fot. Karol Gierad
Impresje i abstrakcje na 100 – nasza wystawa Galerii OKP ZPAF
Jubileusz STU plenerów obeszliśmy hucznie – wernisażem i wystawą w Małej Galerii Fotografii Okręgu Kujawsko-Pomorskiego Związku Polskich Artystów Fotografików.
Wernisaż miał miejsce w środę 26 września, o godz. 18:00. Poniżej prezentujemy wybór fotografii z imprezy. Jak widać, takich tłumów tam jeszcze nie było. Jednocześnie prezentujemy Wam katalog wystawy do pobrania w formacie PDF.
Oto tekst towarzyszący zdarzeniu, zawarty również w katalogu wystawy autorstwa Zbyszka Filipiaka, współzałożyciela i Prezesa Stowarzyszenia:
2018 rok to czas szczególnej rocznicy – nie tylko dla naszego kraju, ale także dla naszego miasta. W tym roku obchodzimy 100 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, a Stowarzyszenie Toruńskie Spacery Fotograficzne obchodzi swoje 8 urodziny. We wrześniu tego roku odbył się również setny Toruński Spacer Fotograficzny.
Choć nie sposób bezpośrednio zestawić i porównać ze sobą oba zdarzenia, to trudno też nie wspomnieć o tej ciekawej koincydencji, tym bardziej, że działalność toruńskiego Stowarzyszenia jest ewenementem na skalę kraju, dowodzącym, że Polacy w różnym wieku, wywodzący się z rozmaitych środowisk, potrafią przez lata wspólnie tworzyć, zapisując niezwykły dokument regionu, niewolny od artystycznych ambicji. Połączyła ich fotografia, a realizowana działalność dodatkowo promuje uroki miasta i okolic, poszerza wiedzę o lokalnej historii, stając się elementem szeroko pojętej aktywności obywatelskiej.
Grupa twórców, która zawiązała się przeszło osiem lat temu – w maju 2010 roku, okazała się najbardziej aktywnym przedsięwzięciem twórczym regionu – konsekwentnie organizując comiesięczne plenery w mieście i poza nim, wystawiając efekty swoich prac na wystawach (obecna jest już 14.), publikując album pt. “Z drogi… Miasto i okolice okiem Toruńskich Spacerów Fotograficznych”, kreując rozmaite drobniejsze przedsięwzięcia artystyczne i towarzyskie. Ta oddolna aktywność, pełna pasji i bezinteresowności, zyskała sobie duże zainteresowanie publiczności i mediów.
Aby uczcić jubileusz 100. plenerów, powstała ekspozycja ukazująca impresyjne, często bliskie abstrakcjom, wybrane prace 40. autorów z TSF. Znajdziemy tu zarówno obrazy cieszące oczy szeroką gamą barwną, jak i skupione na oszczędnie wybranych tonacjach, czy ostatecznie czarno-białe. Kompozycje często skupiają się na detalu, kiedy indziej poszerzają perspektywę, potrafiąc jednocześnie zaskoczyć nieszablonowością spojrzenia, wrażliwością w zestawianiu poszczególnych elementów.
Wystawie towarzyszy pamiątkowy katalog, dofinansowany ze środków Gminy Miasta Toruń. W pokryciu pozostałych kosztów organizacji wystawy pomogło wsparcie sponsorów: Hotelu Ambasada (Krobia) oraz Drukarni TUDRUKUJE.PL.
Wystawę będzie można zobaczyć podczas wernisażu w Małej Galerii Fotografii OKP ZPAF (ul Różana 1) w środę, 26 września, o godz. 18, a następnie do 20 października, w godzinach otwarcia Galerii.
Lista Autorów:
Bargiel Witold, Białecka Magdalena, Brzustewicz Katarzyna, Chwiałkowski Dariusz, Drwięga Tomasz, Fiedorowicz Ewelina, Filipiak Zbyszek, Fisz Jarek, Gierad Karol, Gray Philip, Grzeszczuk Ewa, Jadziński Marcin, Jankowska Agata, Johansson Joanna, Karlewska Barbara, Kazuro Grzegorz, Kilan Darek, Komorowska Paulina, Kos Małgorzata, Koziński Maciej, Kromkiewicz Piotr, Malinowska Joanna, Marciniak Krzysztof, Michalski Michał, Mikołajczyk Jadwiga, Mrozowicz Marek, Nadolska Aleksandra, Osińska Justyna, Paul Karol, Piątek Michał, Ralcewicz-Ciaiolo Monika, Rubiszewska Katarzyna, Rusiłko Anna, Sarzyński Mariusz, Stepaniuk Joanna, Troczyńska Daria, Trojnar Alicja, Wiśniewski Dawid, Wróblewski Piotr, Zacharewicz-Talarek Karolina
Wystawa czynna od środy do piątku w godz. 12-18 oraz w soboty – godz. 12-16. Zapraszamy! Fot. Andrzej Skowroński, Grzegorz Chudzik, Zdzisława Marszałkowska, Piotr Wróblewski.
Zaproszenie:
Relacja TV Toruń:
Katalog wystawy (PDF): Impresje_i_Abstrakcje_na_100
Zdjęcie miesiąca – wrzesień 2018 – Zbyszek Filipiak + wyróżnienia – 100. TSF!
O wyjątkowym, bo SETNYM (!!!) TORUŃSKIM SPACERZE FOTOGRAFICZNYM pisze jego główna organizatorka – Gosia Kos.
100. TSF w Nieszawie – nadwiślana nostalgia
To takie łatwe – otworzyć migawkę i utrwalić upiorne piękno umierającego miasteczka. I takie trudne – zamknąć oczy, by ożywić uśmiechnięte pary na ryneczku, rabina przed synagogą, rybaków na Wiśle i roześmianych chłopców płoszących szpaki w czereśniowych sadach.
Na jubileuszowy spacer umówiliśmy się w Nieszawie, odległej zaledwie 30 km od Torunia, jednak tkwiącej jakby w zupełnie innej rzeczywistości. Z żalem znajdowaliśmy ślady dawnej świetności miasteczka, wyobrażając sobie, jak pięknie mogło tu być kilkadziesiąt lat temu.
Zrujnowane zabytkowe kamieniczki wokół rynku, domy rzemieślników, sklepy kupców i wszechobecna cisza. Klucząc uliczkami mijaliśmy rozpadające się zabudowania dawnego folwarku przyklasztornego, gorzelni, dworku sławnego syna tej ziemi Stanisława Noakowskiego.
Jasnymi punktami w tym onirycznym pejzażu był klasycystyczny budynek muzeum, dwa zabytkowe kościoły z pięknymi wnętrzami i klasztor, otoczony urokliwym, zadbanym ogrodem. Sympatyczna siostra serafitka oprowadziła nas po wnętrzach dawnego klasztoru franciszkanów, a wiekowa, ale sercem młoda, inna siostra przybliżyła nam historię fary. Nie obyło się bez rozmów z mieszkańcami miasteczka, które potwierdziły starą prawdę, że sprawy nie zawsze są takimi, jak je postrzegamy.
Nieszawa skłania się ku Wiśle, więc nogi poniosły nas ku rybackim łodziom na trawiastym brzegu. Przy dawnej promenadzie czekał na nas jedyny w Polsce prom łopatkowy, umożliwiający przeprawę na drugi brzeg. Można z niego podziwiać wpisane w panoramę miasteczka wieże kościołów, nieliczne już dachy i wiekowe lipy. Odbyliśmy króciutki rejs i mijając nadrzeczne zarośla i zabronowane pola zatrzymaliśmy się na odpoczynek i wspomnienia. Słońce jak gorący słonecznik odbijało się w wodach tak dobrze znanej nam, a jednak innej, nieszawskiej Wisły.
Płynęła rzeka, płynął czas…..
Nieszawa…osierocone miasto. Byliśmy tam przez mgnienie chwili. Zdjęcia i wspomnienia pozostaną.
Gratulacje za udane zdjęcia i podziękowania za stworzenie niezapomnianej atmosfery należą się wszystkim. Jesteśmy wspaniali!
Zdjęciem miesiąca zostaje wymowny obraz Zbyszka Filipiaka (w roli głównej Piotr Wiśniewski, nieszawski rzeźbiarz i gawędziarz).
Fot. Zbyszek Filipiak
Wyróżnienia dla:
– Adama Markiewicza za portret naszego Piotra Wróblewskiego w odchodzącej w niepamięć technice fotografii analogowej.
Fot. Adam Markiewicz
– Darka Kilana i jego pomocnika Suwaka Silvertone’a za epicką opowieść o Nieszawie
Fot. Darek Kilan
– Marcina Jadzińskiego za dojmujący smutek pustej ławki
Fot. Marcin Jadziński
– Grzegorza Chudzika za malownicze zdjęcia ,,takiej pięknej katastrofy”
Fot. Grzegorz Chudzik
– Pauliny Komorowskiej, Philipa Gray’a, Piotra Kożurno, Piotra Kromkiewicza, Adriana Krzosa i Tomka Drwięgi za barwny ,,optymizm mimo wszystko”…
Fot. Paulina Komorowska
Fot. Philip Gray
Fot. Piotr Kożurno
Fot. Piotr Kromkiewicz
Fot. Adrian Krzos
Fot. Tomek Drwięga
– Jadwigi Mikołajczyk za ,,małe jest piękne”
Fot. Jadwiga Mikołajczyk
Tytuł ,,Model miesiąca” przypada Piotrowi Wróblewskiemu,
Tytuł ,,Wędrowniczek Spaceru” otrzymuje za hart ducha dzielna Helenka.
Fot. Darek Kilan
Specjalne podziękowania dla Aury, która hojnie nas obdarowała słońcem, bryzą i błękitem.
Fot. Zbyszek Filipiak
Małgorzata Kos
Zdjęcie miesiąca – lipiec 2018 – Jarek Fisz + wyróżnienia
Wakacje to czas podróży.
Na nasz 98 Toruński Spacer Fotograficzny wybraliśmy się 40 km na północny-wschód od Torunia, do miasta położonego w zakolu Drwęcy, Golubia-Dobrzynia. Historia tego miejsca sięga II poł. XIII wieku. To Krzyżacy wykorzystując obronne położenie osady nad rzeką, zbudowali na wzniesieniu zamek obronny (1296-1306).
Od 42 lat odbywa się w Golubiu na zamku Wielki Międzynarodowy Turniej Rycerski, który przyciąga wielu turystów a miasto ożywa.
Spotkaliśmy się na Rynku w Golubiu, w domu „Pod Kapturem” z II poł. XVIII w. gdzie mieści się Informacja Turystyczna. Od Przewodnika, człowieka z pasją, dowiedzieliśmy się o ciekawostkach związanych z tym regionem a następnie mogliśmy oglądać miasto z wieży kościoła św. Katarzyny. Przeszliśmy uliczkami miasteczka, gdzie poznaliśmy zabytki, zabudowę oraz mieszkańców z ciekawą historią. Wydaje się jakby czas tutaj płynął bardzo wolno, swoim rytmem. Na koniec zawitaliśmy na zamek golubski gdzie na chwilę przenieśliśmy się w inny wymiar, świat wojów, rycerzy, turniejów i pokazów.
Tytuł zdjęcia miesiąca zdobywa: Jarek Fisz.
Fot. Jarek Fisz
Wyróżnienia trafiają do:
Dariusza Chwiałkowskiego
Fot. Dariusz Chwiałkowski
Mariusza Sarzyńskiego
Fot. Mariusz Sarzyński
Zuzanny Igi Kubackiej
Fot. Zuzanna Iga Kubacka
Piotra Wróblewskiego
Fot. Piotr Wróblewski
Organizacja 98 TSF i tekst – Kasia Rubiszewska
Zdjęcie miesiąca – marzec 2018 – Alicja Trojnar
Zima wróciła w pełnej okazałości, stąd potrzeba plenerów ‚pod dachem’. W pierwszą sobotę marca odwiedziliśmy zakłady Frauenthal Automotive Toruń, gdzie produkuje się strzemiona do ciężarówek. Alicja zaś dostrzegła w nich… kosmos.
Fot. Alicja Trojnar
Zdjęcie miesiąca – grudzień 2017 – Aleksandra Nadolska
Ostatni plener roku 2017 odbyliśmy na starym mieście, fotografując świąteczne iluminacje. Odpowiedź na pytanie główne spaceru, tzn. czy mamy do czynienia z kiczem, czy urokiem, należy do każdego z osobna, ale co do wyróżnienia mianem zdjęcia miesiąca żartobliwej, a jednocześnie „klimatycznej” foty Oli to wątpliwości raczej nie ma. Autorce należą się gratulacje, a nam wszystkim – życzenia doskonale fotograficznego roku 2018!
Fot. Aleksandra Nadolska
