Zdjęcie miesiąca – październik 2020 – Panie z TSF
125. spacer TSF, z 3 X 2020 opisuje organizatorka i przewodniczka pleneru, Katarzyna Kluczwajd. TSF listopadowy w Turznie zmuszeni byliśmy zmienić na formę indywidualnych wypraw poszczególnych autorów. Szczegóły:
SECESYJNE KONKRETY I DETALE
To był spacer z duszą, nieważne że „z dystansem”, skoro w pandemicznym czasie… Bo lubimy naszą pasję, miasto i siebie, bo słońce nas kocha (pogoda była jak na zamówienie), bo inspirujemy się nawzajem. Niebawem okazało się, że mieliśmy szczęście, bo listopadowy spacer koronawirus skutecznie już uniemożliwił. I teraz, przy wyborze fot miesiąca, też nie mogę uwolnić się od bieżących wydarzeń – mocnych, niosących wielką społeczną energię. To dlatego tym razem Zdjęcie Miesiąca należy do PAŃ – wyłącznie (w końcu to moja subiektywna decyzja). Panowie, mam nadzieję, zrozumieją. To dlatego secesyjne konkrety i detale, które wybrałam, mają swoje odniesienie do konkretów dnia dzisiejszego.
Dzięki p. Łukaszowi Soleckiemu mogliśmy wejść do secesyjnej perełki przy Wielkich Garbarach 17, wstąpiliśmy też do innych kamienic, byliśmy pierwszymi gośćmi u Państwa na Mickiewicza 1 – podczas kapitalnego remontu Ich nowego mieszkania. Fotografowaliśmy secesję odchodząca i tę zadbaną, bardziej w detalach niż konkretach, detalach zawsze smakowitych i na co dzień często niedostrzeganych. Razem widzimy więcej. Jak zwykle o ciekawych miejscach, motywach, historiach opowiadałam co nieco za wiele, ale żeby dostrzec – trzeba wiedzieć. Tradycyjnie pojawiły się nowe pytania i zagwozdki – nie nadążam!
ZDJĘCIA MIESIĄCA
1/ Magdalena Białecka – czułość w dostrzeganiu kwitnienia wobec przemijania
2/ Anarike Rijn – magia dawności w nadgryzionej zębem czasu codzienności, tak wiele zależy od sposobu patrzenia
3/ Ola Biały – stare i nowe nierozłączne i zawsze obok nas, czasem widziane przez pryzmat wąskich horyzontów
4/ Joanna Stepaniuk, także Renata Czerwińska (ex aequo) – secesyjny wąż – znak transformacji, choć ginący w nadmiarze detali
5/ Barbara Karlewska – w kontekście tejże transformacji symboliczny wybór: biały/-e czy czarny/-e?, a rzeczywistość dookoła, hmmm, ciut zapaskudzona
WYRÓŻNIENIE
Paulina Jakubanis – portret Kota Secesjusza
Tekst i wybór zdjęć: Katarzyna Kluczwajd
Zdjęcie miesiąca – wrzesień 2020 – Witold Bargiel
Pora na podsumowanie wrześniowego, 124. Toruńskiego Spaceru Fotograficznego, na który wybraliśmy się do kujawsko-pomorskiej Wenecji i Biskupina, pokonując część trasy słynną kolejka wąskotorową. Relację do niniejszego artykułu zapewnił organizator, Piotr Wróblewski, który jednocześnie wyróżnił szereg autorów. A w październiku zapraszamy na 125.Toruński Spacer Fotograficzny. Będziemy tym razem poszukiwać secesji w architekturze toruńskiego starego miasta oraz Bydgoskiego Przedmieścia. Nasze zdjęcia zostaną pokazane na kolejnej konferencji z cyklu „Zabytki młodszego pokolenia” oraz będą opublikowane w towarzyszącej konferencji książce z artykułami naukowymi. Plener organizuje i prowadzi, rzecz jasna, Katarzyna Kluczwajd. Termin: 3 października (sobota), zbiórka na toruńskim starym mieście o godz. 11.00 przy ul. Prostej 10.
Głos ma Piotr Wróblewski:
Drodzy Przyjaciele, przede wszystkim dziękuję Wam za przybycie do Wenecji i dobre humory pod dachem kolejowego wagonu i niebem słonecznej aury.
Wszyscy, w naszym gronie TSF robicie naprawdę dobre zdjęcia. Jakakolwiek próba oceniania i przyznawania zdjęciom statusu najlepszych jest wyłącznie subiektywna i podyktowana aktualnym przeżywaniem przeze mnie, przedstawianych przez Was scen.
Kochajmy w sobie pasję fotografowania i rozwijajmy ją, ucząc się od siebie i rozmawiając. Bowiem najlepszą szkołą są nasze wspólne doświadczenia.
Proponuję, abyśmy w przyszłości również wybierali najlepszy album zdjęciowy z każdego pleneru. Aby drugie rozdanie Oskarów było bogatsze o tę kategorię. Można by było raz do roku wybierać również najlepszy spacer.
Tymczasem, na dziś ogłaszam:
Zdjęcie miesiąca – Witold Bargiel – które nazwałbym – Próbą Schwytania Niezłomności
Najlepszy album – Kasia Brzustewicz za zdjęcia, pasję i poetyckość
wyróżnienia :
– Ola Biały – za możliwość cofnięcia się w czasie i przejrzystego spojrzenia ( jakby oczami przodków ) na dawny, czysty świat. Bardzo subtelne zdjęcie jak dusza jego wykonawczyni
– Kasia Brzustewicz – za malownicze ujęcie narodzin Janki
– Joanna Malinowska – za zwielokrotnienie weneckiego świata
– Darek Chwiałkowski – który chłopców od laptopów i telefonów wysłał do chałup
– Joanna Stepaniuk – za doskonały witraż, złożony z barw i innych, fajnych elementów kadru
– Wojciech Balczewski – za Zagubionego Między Dachami
– Anna Koprowska – za ujęcia jak kadry filmowe ( i obsadzenie w rolach głównych) Witka Bargiela i Piotra W.
Wasz oddany Piotr W.
Zdjęcie miesiąca – czerwiec 2020 – Anarike Rijn, Katarzyna Rubiszewska
121 plener TSF – Moja ulica: widok po kwarantannie
Świat stanął na głowie, koronawirus zamknął nas w domach – ograniczył, ale i zachęcił / zmusił niejako do peregrynacji wewnętrznych intensywnych bardziej niż zwykle. Powoli wychodzimy z domów, wracamy do bycia razem, ale nic już nie jest takie, jak PRZED pandemią. Nawet nasze spacery – wspólne, choć osobno.
W kwietniu plenerem były nasze cztery ściany, w maju – namiastka kwarantannowej wolności: las, park, zieleń i przestrzeń. W czerwcu kolejny krok w stronę normalności (cokolwiek to znaczy…) – MOJA ULICA, czyli nasza przestrzeń domowo-oswojona od zawsze. Doskonale znana, ale może nowa perspektywa / wrażliwość PO sprawi, że spojrzymy na nią inaczej? Pokażmy naszą ulicę z czułością, uwagą, refleksją, z humorem i dystansem – tak potrzebnymi w świecie (nie tylko) z koronawirusem…
Moja ulica to – przy okazji – może stanowić swego rodzaju aneks do projektu Małgorzaty Kos 100 razy Toruń – na stulecie niepodległości, zrealizowanego przez niemal setkę Spacerowiczów, ze świetnymi efektami.
Do tego zaproszenia na 121. spacer nie mogę dodać sprawozdania z interakcji naszych wzajemnych i wrażeń, bo był to trzeci już plener razem, choć osobno. Wśród kadrów z ulic miasta, tak różnych, jak my sami, są panoramy i mikro detale, jest poezja i reportaże, mieszkańcy, przestrzeń i betowa dżungla, natura i bracia mniejsi. Jak zawsze też abstrakcja i kolor. Są impresje i kadry zachęcające do refleksji, czasem symboliczne – nie umiem oprzeć się skojarzeniom i szukaniu głębszych treści. Dla niektórych z nas spacer stanowił okazję do wspomnień i zachętę do poszukania informacji o swojej ulicy sprzed lat, także tych bardziej odległych, których nie obejmujemy pamięcią. To cenne – ta troska o pamięć miejsca jest jednym z „motorków” napędzających moje różne aktywności.
I miejsce ex aequo:
Anarike Rijn: symboliczna brama do miejskiej świątyni naszej codzienności, strzelista jak gotycka katedra, choć do innego świata należy
Anarike Rijn
Katarzyna Rubiszewska: symbioza natury i naszej codzienności, w której staramy się dostrzegać piękno, jak owa tęcza wielobarwne i ulotne
Katarzyna Rubiszewska
II miejsce:
Marcin Jadziński: porządek miejskiego (wszech)świata
Marcin Jadziński
III miejsce:
Darek Kilan: poezja z ulicy, przy której podobno nic nie ma
Darek Kilan
Wyróżnienia:
Magdalena Białecka: natury miejska namiastka + my z naszymi nakazami / zakazami
Magdalena Białecka
Marcin Jadziński: czasem równie ważne jak to, co jest, jest to, czego nie ma
Marcin Jadziński
Anna Rusiłko: orbity miejskiego (wszech)świata
Anna Rusiłko
Tekst i wybór zdjęć miesiąca – Katarzyna Kluczwajd
Zdjęcie miesiąca – maj 2020 – Anna Rusiłko
120 TSF – Las wokół nas…
Nasz kolejny plener realizowany w drodze indywidualnych spacerów omawia Karol Paul, pomysłodawca 120 TSF.
Fotografia miesiąca
Ania Rusiłko: Wyjątkowe i oryginalne podejście do tematu – w makrofotografii liście zdają się być drzewami, a mała mrówka jak dziki kot wspina się po łodydze-gałęzi. Zgrabna kompozycja, oszczędna w środkach wyrazu – rezygnacja z koloru, dobrze wyróżniony pierwszy i drugi plan, plus świetne wykonanie. Gratuluję udanej pracy.
Fot. Anna Rusiłko
Wyróżnione prace
Ola Nadolska – za oryginalną kompozycję – „żabkę”.
Fot. Ola Nadolska
Łucja Stedart – za ładne światło i nastrój.
Fot. Łucja Stedart
Paweł Biały Gołąb – za bardzo „malarskie” ujęcie tematu.
Fot. Paweł Biały Gołąb
Zdjęcia miesiąca – marzec 2020 – Zieliński, Białecka, Marciniak, Balczewski, Chwiałkowski
118. spacer TSF: Dworzec bez tajemnic,
Radio i pruski mur, 7 III 2020
Głównym bohaterem spaceru był dworzec Toruń Główny, faktycznie bez tajemnic dzięki Adamowi Olendrowi, który poprowadził nas po niedostępnych zakamarkach i umożliwił „polatanie od góry”, Andrzejowi Orłowskiemu i Panom z Kolejowej Izby Tradycji, którzy opowiedzieli o historii, odpowiadali na pytania, udostępnili kolekcję i pozwolili fotograficznie poszaleć. Dziękujemy!
Kolejowa Izba Tradycji to miejsce z magią, niektóre eksponaty są cenne w wymiarze dziejów miasta, niektóre budzą sentyment, przywołują wspomnienia, jednocześnie uświadamiają, jak szybko, coraz szybciej zmienia się świat wokół nas. Hala główna dworca po niedawnym remoncie została całkowicie przekształcona. Znak czasów, ja jednak żałuję wystroju z okresu PRL, dobrej klasy, awangardowego wówczas wnętrza w stylu socmodernistycznym. Z tych czasów przetrwał m.in. witraż z motywami nawiązującymi do form piernikowych, kiedyś w restauracji, dziś w tzw. sali VIP. Najwięcej emocji dostarczył spacer nad głowami podróżnych, po dachach, stamtąd widoki i / lub ustawki . W tunelu zwróciliśmy uwagę na zachowany fragment dawnych kafli naściennych, z sygnaturą firmy Villeroy & Boch, której początki sięgają połowy XVIII w. Choć trochę zabrakło czasu na grasowanie po peronach, to niektórym udało się to z dobrym skutkiem.
Zabrakło, bo spacerowaliśmy do dworca-widmo i dalej na Stawki. Dworzec-widmo to puste dziś miejsce po pierwszym budynku stacyjnym z 1861 roku, z pruskiego muru, rozebranego w latach 90. XX w. (ul. Dybowska 13). Zachowane (jeszcze) 2 sąsiednie prusko-murowe domy ledwie zipią, także ten pod nr. 11, kiedyś pocztowy. W 1905 roku miał być przebudowany w imponującym stylu. Dziś smutek… Nieco lepiej, ale tylko od zewnątrz, wygląda wielki dom po przeciwnej stronie ul. Dybowskiej, pod nr. 6, niegdyś na terenie wojskowym, z kasynem.
Kolejny punkt na trasie spaceru to budynek wzniesiony w 1935 roku, wówczas w podtoruńskiej wsi Stawki, dla Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia, jeden z nielicznych dobrej klasy zabytków modernistycznych na lewobrzeżu. Okres świetności tego dziś „mieszkalnego radia” dawno przeminął, a wielu torunian nie wie, gdzie dokładnie pracowała owa Rozgłośnia. Dalej spacerowaliśmy ul. Łódzką, po drodze domy z pruskiego muru: niewielkie, z pięknymi werandami, jeden w stanie zaawansowanej rozbiórki, inny okazały – 2-piętrowy, z ryzalitem, z zachowaną tabliczką ze starą nazwą ulicy „Stawki Północ”. Klimatyczne podwórka, detale, dawna kuźnia, warsztat rzeźnika nadbudowany na schronie, a także wspomnienia (gadaczki) zabudowy po przeciwnej stronie ulicy, gdzie była knajpa, piekarnia, centrum życia wsi – dziś nowe osiedle.
U wylotu ul. Łódzkiej w ul. Andersa, obok domu z pruskiego muru, którego niemal każde okno jest inne, stoi figura Chrystusa ufundowana przez stawczan w 1930 roku. Jeszcze do niedawna na skwerze, z wielkim drzewem w tle. Dziś, po przebudowie ulicy, jak na wyspie. Symptomatyczna samotność w (nie)wielkim mieście, symptomatyczna zmiana / zamiana zielonej przestrzeni wspólnej na betonowy gorset dzisiejszości. Trochę to jak wybór priorytetów…
118. spacer TSF – ZDJĘCIA MIESIĄCA MARCA 2020
Widzimy to, co wiemy, dostrzegamy to, co czujemy. Od czasu spaceru świat wokół nas zmienił się, żyjemy w napięciu, w strachu o zdrowie najbliższych, szczególnie tych z grupy wysokiego ryzyka. Ta rzeczywistość – zwariowana?, abstrakcyjna? – miała wpływ na mój wybór Zdjęć Miesiąca (wszak zawsze jest subiektywny).
Choć głównym celem spaceru był dworzec, tu jawi się on bardziej jako środek wyrazu stanów ducha i emocji oraz refleksji natury ogólnej. Sądzę, że tym razem nie jest potrzebne dłuższe uzasadnienie. Więcej słów nie trzeba, niech w połączeniu z nimi przemówią Wasze kadry. A sytuacja „na zewnątrz” narzuca głębsze konotacje…(W przypadku kadrów analogicznych = równorzędnie.)
ZDJĘCIA MIESIĄCA – TRYPTYK EMOCJI / STANÓW DUCHA:
1 MIEJSCE (ex aequo) „Czułość” – Miłosz Zieliński i Magdalena Białecka
Fot. Miłosz Zieliński
Fot. Magdalena Białecka
2 MIEJSCE (ex aequo) „Wspólna energia” – Krzysztof Marciniak i Wojciech Balczewski
Fot. Krzysztof Marciniak
Fot. Wojciech Balczewski
3 MIEJSCE „Humor” – Dariusz Chwiałkowski
Fot. Darek Chwiałkowski
WYRÓŻNIENIA:
TRYPTYK EGZYSTENCJALNY
Izolacja – Darek Chwiałkowski
Fot. Darek Chwiałkowski
Opoka – Katarzyna Rubiszewska
Fot. Katarzyna Rubiszewska
Priorytety – Paulina Jakubanis i Krzysztof Marciniak
Fot. Paulina Jakubanis
Fot. Krzysztof Marciniak
DWORZEC i PRZYLEGŁOŚCI
Darek Kilan (MOC)
Fot. Darek Kilan
Katarzyna Rubiszewska (porządek wszechświata)
Fot. Katarzyna Rubiszewska
Joanna Nacfalska (perspektywy)
Fot. Joanna Nacfalska
Tekst napisała i zdjęcia wybrała: Katarzyna Kluczwajd
Zdjęcia miesiąca – luty 2020 – Joanna Stepaniuk + wyróżnienia
117. TSF Skarpą do Kaszczorka
Luty 2020
Lutowy spacer rozpoczęliśmy od wizyty na terenie budowy kościoła parafii bł. Matki Marii Karłowskiej Na Skarpie.
Spodziewaliśmy się świątyni otoczonej lasem, a znaleźliśmy zarastające chwastami surowe mury zewnętrzne rozpoczętej dawno budowli. Smutnego obrazu dopełniały niknące w suchych trawach materiały budowlane i leżący między walającymi się plastikami piękny stary dzwon. Moknący na deszczu czeka na dni chwały, gdy będzie rozbrzmiewał z kościelnej wieży.
Opuściwszy teren budowy leśną ścieżką, minęliśmy szpital dziecięcy i skierowaliśmy się w stronę Kaszczorka. Ze ścieżki na skarpie ukazał nam się, rozległy widok na Wisłę i zabudowania leżące najbliżej rzeki. Idąc wzdłuż skarpy, minęliśmy zadbane nowoczesne zabudowania i schodami zeszliśmy do kościółka pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Czekał tam na nas gościnny i sympatyczny proboszcz ks. Grzegorz Leśniewski, który oprowadził nas po wnętrzach świątyni i zaznajomił z jej historią. Mury, wzniesione u podnóża malowniczej skarpy w połowie XIV wieku, uległy prawie całkowitemu zniszczeniu podczas pożaru w 1966 roku. Wymownym symbolem tego dramatycznego wydarzenia jest pozostała z pożogi czarna od sadzy, gotycka drewniana figura św. Wojciecha i kamienna misa chrzcielna, jedna z najstarszych znalezionych na ziemiach polskich. Kościół odbudowano z poszanowaniem jego poprzedniego wyglądu i oddano wiernym. We wnętrzu świątyni, zakrystii, na chórze i w obejściu na każdym kroku widać rękę troskliwego gospodarza i wsparcie parafian.
Po wspólnym zdjęciu opuściliśmy teren kościoła i w łagodnej mżawce podeszliśmy do sporego ogrodzenia stadniny, gdzie kilka osób ćwiczyło jazdę konno po błotnistym podłożu. Trudno ocenić, jak czuły się konie pozujące nam do portretów, my z pewnością cieszyliśmy się móc zajrzeć im w wielkie i łagodne oczy. Zostawiwszy konie, wyruszyliśmy na pobliskie łąki nadwiślane.
Błotnista droga pełna kałuż odwdzięczyła nam się odbiciami drzew i chmur, a zielona łąka z widokiem umykającej sarny doprowadziła nas do brzegu Wisły. Kamienne główki pokryte zeszłoroczną trawą, pochylone nad wodą bezlistne wierzby i widok na nowy most okazały się świetnym tłem dla wielu zdjęć. Wracając po własnych śladach, mając przed sobą panoramę wtopionej w zadrzewienie zabudowę skarpy, doszliśmy z powrotem do kościółka i sąsiadujących z nim oryginalnych domów jednorodzinnych i odnowionego budynku Szkoły Podstawowej nr 27.
Szkoła została założona przed końcem XVIII wieku przez Dominikanów. W swej historii ma chwalebną datę 1906 roku, kiedy to dzieci, przy wsparciu swoich rodziców, przystąpiły do 148-dniowego strajku, będącego protestem przeciwko wprowadzeniu zakazu nauczania religii w języku polskim. Karą za nieposłuszeństwo władzom pruskim było przetrzymywanie uczniów do późnych godzin wieczornych w szkole, chłosta i kary pieniężne dla rodziców. W czasie II wojny światowej nauka odbywała się wyłącznie w języku niemieckim, a dzieci ponownie były surowo karane za mówienie po polsku. Obecnie szkoła dumnie nosi imię generał Elżbiety Zawackiej.
Opuszczając Kaszczorek, podeszliśmy 141 schodami do Osiedla Na Skarpie i restauracji „Kozackie pierogi”. Smakowitym finiszem deszczowego spaceru były specjały kuchni ukraińskiej, serwowane z melodyjnym wschodnim akcentem.
Organizator spaceru – Barbara Karlewska
Pamiątką z tego spaceru niech będą zdjęcia wybrane spośród wielu bardzo udanych.
Tytuł zdjęcia miesiąca wędruje do: Joanny Stepaniuk
Fot. Joanna Stepaniuk
Wyróżnieni:
Dariusz Chwiałkowski
Fot. Dariusz Chwiałkowski
Miłosz Grażewicz
Fot. Miłosz Grażewicz
Wojciech Balczewski
Fot. Wojciech Balczewski
Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Renata Czerwińska
Fot. Renata Czerwińska
Paweł Długokęcki
Fot. Paweł Długokęcki
Krzysztof Fotografia
Fot. Krzysztof Fotografia
Małgorzata Kos
Fot. Małgorzata Kos
Darek Kilan
Fot. Darek Kilan
ZDJĘCIE ROKU – 2019 – ANNA RUSIŁKO
Pierwszy konkurs, na którym wyłoniono ZDJĘCIE ROKU już za nami.
31 stycznia w Małej Galerii Fotografii Okręgu Kujawsko-Pomorskiego ZPAF miało miejsce uroczyste rozstrzygnięcie konkursu, w którym jury złożone z artystów fotografików ZPAF (Stanisław Jasiński, Dariusz Grożyński, Maciej Pasieka) wybrało „zdjęcie roku 2019” oraz wyróżnienia spośród „zdjęć miesiąca” – najlepszych prac twórców Stowarzyszenia Toruńskie Spacery Fotograficzne, wyłonionych w przeciągu całego roku.
Podczas tłumnie obleganej przez publiczność imprezy, która rozpoczęła obchody jubileuszu 10-lecia działalności grupy, zaprezentowane zostały wszystkie zdjęcia biorące udział w konkursie. Jury uzasadniło swój werdykt i wręczyło nagrody. Usłyszeliśmy również wspomnienia i refleksje uczestników comiesięcznych plenerów odbywanych nie tylko w Toruniu, lecz na przestrzeni całego regionu Pomorza i Kujaw. Imprezę prowadził Zbyszek Filipiak, Prezes Stowarzyszenia Toruńskie Spacery Fotograficzne.
ZDJĘCIE ROKU I NAGRODA PUBLICZNOŚCI: ANNA RUSIŁKO
Fot. Anna Rusiłko
WYRÓŻNIENIA: DAREK KILAN, DARIUSZ CHWIAŁKOWSKI, JOANNA STEPANIUK
Fot. Darek Kilan
Fot. Dariusz Chwiałkowski
Fot. Joanna Stepaniuk
Wręczeniu nagród towarzyszyła wspaniała impreza towarzyska. Gratulujemy laureatom i zapraszamy do wzięcia udziału w edycji konkursu za rok 2020, która rozpoczęła się z pierwszym miesiącem tego roku!
Materiał wideo z program „Rozmowa dnia” TV Toruń – rozmowa z Prezesem TSF Zbyszkiem Filipiakiem o Konkursie ZDJĘCIE ROKU oraz inauguracji jubileuszu Stowarzyszenia:
http://www.toruntv.pl/movie/show?id=20952
Obrazki z imprezy:
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Piotr Kriesel
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Alicja Trojnar
Fot. Piotr Józef Iwiński
Fot. Piotr Józef Iwiński
Fot. Piotr Józef Iwiński
Fot. Piotr Józef Iwiński
Pełna lista osób nominowanych w konkursie:
Agata Jankowska
Aleksandra Biały
Alicja Abramczyk
Alicja Trojnar
Anarike Rijn
Ania Szczepaniak
Anna Koprowska
Anna Rusiłko
Barbara Karlewska
Bartosz Walczak
Darek Kilan
Daria Troczyńska
Dariusz Chwiałkowski
Ewelina Fiedorowicz
Grzegorz Chudzik
Joanna Malinowska
Joanna Stepaniuk
Justyna Rochoń
Karol Gierad
Karol Zuch
Katarzyna Brzustewicz
Katarzyna Rubiszewska
Krzysztof Marciniak
Łucja Stedart
Maciej Żelazek
Magdalena Białecka
Magdalena Noga
Małgorzata Justa
Małgorzata Kos
Małgorzata Marciniak-Banach
Marek Mrozowicz
Michał Kadlec
Monika Ciaiolo
Patrycjusz Chmielewski
Paweł Długokęcki
Piotr Józef Iwiński
Piotr Kamiński
Piotr Kromkiewicz
Piotr Wróblewski
Rafał Girgel
Renata Czerwińska
Tomasz Drwięga
Witold Bargiel
Wojciech Balczewski
Zdjęcie miesiąca – styczeń 2020 – Wojciech Balczewski, Ireneusz Romanowski
116. Toruński Spacer Fotograficzny – 28. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy
12 stycznia kolejny raz wzięliśmy udział w toruńskich wydarzeniach finału WOŚP. Nie bez powodu najpierw zrobiliśmy zdjęcie grupowe, do którego pozowała z nami grupa rekonstrukcyjna młodych ludzi w mundurach z czasów II wojny światowej.
Gęstniejący tłum przechodniów i kwestujących wolontariuszy z charakterystycznymi puszkami pochłonął nas, dzieląc grupę na małe grupki, pary i indywidualistów. Wydarzenia na Rynku Staromiejskim i sąsiadujących ulicach przyciągały uwagę kolejnymi punktami programu. W naszych obiektywach znalazły się występy grup tanecznych dzieci i młodzieży z Domu Harcerza, ratownicy medyczni szkolący przechodniów w zakresie udzielania pierwszej pomocy, odziani w skórzane kombinezony motocykliści i ich imponującej urody pojazdy.
Rejestrowaliśmy emocje malujące się na twarzach maluchów, odbicia kamienic w balonach i szybujące nad miastem czerwone serca. W tłumie mijaliśmy barwne jednorożce, zebry, łaciate krowy, gwiezdnych wojowników, żołnierzy, dziewczynki z kwietnymi wiankami na głowach, tęczowymi parasolami i balonami a nawet przyjazne czworonogi z czerwonym, tak charakterystycznym serduszkiem WOŚP na czole.
Z siedziby sztabu WOŚP i z wieży ratuszowej dokumentowaliśmy to radosne święto hojności i otwarcia się na potrzeby chorych dzieci. Przenikliwe zimno i mżawka zagoniły nas do przyjaznych wnętrz kawiarni środowiskowej PERS, gdzie po raz kolejny przekonaliśmy się, że warto poświęcić wolny czas na spacer fotograficzny.
Piotr Kromkiewicz (Organizator 116. TSF)
[Zdjęcia miesiąca]:
Wojciech Balczewski
Fot. Wojciech Balczewski
Ireneusz Romanowski
Fot. Ireneusz Romanowski
[Wyróżnienia]:
Anarike Rijn
Fot. Anarike Rijn
Kasia Rubiszewska
Fot. Katarzyna Rubiszewska
Małgorzata Marciniak-Banach
Fot. Małgorzata Marciniak-Banach
Anna Koprowska
Fot. Anna Koprowska
Małgorzata Kos
Fot. Małgorzata Kos
Mar Jola
Fot. Mar Jola
Grażyna Zielińska
Fot. Grażyna Zielińska
Marcin Jadziński
Fot. Marcin Jadziński
Paweł Biały Gołąb
Fot. Paweł Biały Gołąb
Witold Bargiel
Fot. Witold Bargiel
